Λέξεις Μετανοίας.

Έζησα σκοπίμως
στην εξορία της αγάπης
και γι 'αυτό έμαθα να
συγχωρώ.
κοντά στη διάσχιση
της έκρηξης υπάρχει
κοντά στην τέμνουσα
ένα νήμα καταστροφής
Μια τέτοια ένταση
αυτής της κατάρρευσης,
γρηγορότερη από την αντανάκλαση.
Και μέσα στη σιωπή
Δεν υπάρχουν λέξεις
μετανοίας.

-- Αν τα φύλλα μπορούν να μιλήσουν… ---


Αν τα φύλλα μπορούν να μιλήσουν
πριν πέσουν στο έδαφος

νεκρά πάνω στην υγρή γή
μπορούσαν να
τραγουδήσουν
για τα φιλιά
που δεν άγγιξαν χείλη
για αγάπες που δεν είπαν
το αντίο
για τις αλήθειες που
δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Για τις ελπίδες και τα όνειρα
των άφωνων ευχών σου.
Απλά περίμενε το αεράκι
καθώς πέφτει από τα δέντρα
θα ακούσεις τη φωνή τους
Καθώς αλλάζει το χρώμα τους
να μας διδάσκουν νέες αρχές.

--- Σκέψεις ---


Δεν ξέρω πώς να προχωρήσω.

Έτσι, σκοτώνω τον εαυτό μου με στυλό και μελάνι.
Η θάλασσα και το ζιζάνιο, πνίγουν τις σκέψεις μου.
Αιμοραγώ.
Η ανάγκη να ξεπεραστούν, νομίζω.
Πίνω τις σκέψεις που περιβάλλουν την πίστη μου.
Το δηλητήριο βυθίζεται,
οι λέξεις επιπλέουν στην επιφάνεια
και διαβάζουν τον νού μου.
Περπατώντας σε ένα αργό μονοπάτι,
σκάβοντας τα δάχτυλά μου βαθιά μέσα από τη βρωμιά,
προσπαθώντας να τρέξω μακριά από το ποιος ήμουν.
Κρατούσα τη γη τόσο ακριβά
όσο οδηγεί στην τελική μου στάση,
τελικά μια άλλη νίκη
μετά από πολύ καιρό.
έχουν ήδη προγραμματίσει
τι θα κάνω με όλη τη γνώση που τα αστέρια ψιθύριζαν στα αυτιά μου
και όλα τα πράγματα
που οι σκοτεινές νύχτες
με είχαν πείσει στο παρελθόν μου,
καθώς δημιουργεί ένα ειδικό σενάριο για τις κοσμικές εξισώσεις.
Το μαθηματικό που λύνει το λόγο για τον οποίο τα αστέρια λάμπουν ,
ή γιατί και εσείς και εγώ υπάρχουν
και υποσχόμαστε ότι είναι αρκετά απλά αν ακολουθήσετε όλα τα βήματα.
Πρώτα πρέπει να δοκιμάσετε τα σύννεφα γεμάτα κρυφές έννοιες,
στη συνέχεια να πάτε στις αμέτρητες σπείρες
των μπερδεμένων επιλογών σας
και να επιλέξετε τον δρόμο σας.
Τις μεταναστεύσεις των ουρανών
και να γλιστρήσετε προς τα συμπαγή και ανεξερεύνητα
κομμάτια της καρδιάς σας.
Θα μοιραστώ τον πόνο μου,
μόνο για να είναι η ανακούφισή σας.
Ελπίζω ότι ίσως θα μπορούσα
να είμαι ένα λαμπρό φως
που έρχεται το δρόμο σας,
καίγοντας τις γωνίες των δωματίων
που δημιουργεί το μυαλό σας.

Κάπου σε ένα παράλληλο σύμπαν,

είμαστε όλοι χαρούμενοι ψυχές.
Όλοι ζούμε στα όνειρά μας καθημερινά,
σε μια ελπίδα να ξυπνήσει στον λαμπερό ήλιο
η ψυχή μας να λουστεί απο τις ζωογόνες του
ακτίνες.
Και κάπου σε ένα παράλληλο σύμπαν,
τα όνειρά μας δεν σπάνε,
δεν θρυμματίζονται οι καρδιές μας
Και κάπου σε ένα παράλληλο σύμπαν,
που ο Θεός γνωρίζει αν υπάρχει.
έχουμε όλοι την αγάπη που μας αξίζει
και δεν πεθαίνουμε γι 'αυτό.

Γράφουν για πόνο

Γράφουν για πόνο

σαν να ήταν χρώμα.
Όπως και αν μπορούσαν να δουν την
το σκοτάδι ανεβαίνει κατά μήκος του φεγγαριού
ορίζοντας, και να σέρνετε το δρόμο του
τα κοίλα οστά τους.
Σαν να το νιώθουν
να μάθουν να αναπνέουν μόνοι τους.


Γράφουν για πόνο
σαν να ήταν μια υπόσχεση.
Όπως θα έπρεπε να σπάσει
με το επείγον του ηλιοβασιλέματος
καταρρέει σε σιλουέτες
πέρα από τους φθινοπωρινούς ορίζοντες.
Σαν να το νιώθουν
κατάρρευση σε λέξεις της σιωπής.

Και όμως, λένε,
ο πόνος είναι ο πιο ζοφερός εραστής

--Παραλογιστικές αποφάσεις---




Παραλογιστικές αποφάσεις, υποσυνείδητη πρόκληση
Ταξιδεύοντας με τη μανία των άλλων
Προσβλέπουμε σε αδρανή ανάχωμα μαρτυρικού σάρκου
Ατρόμητη συλλογή μυαλών
Κονσέρβες λέξεις και άγκιστρο
Ψευδείς προφήτες να πεθάνουν και καλά για μια αγκαλιά
Κλέβοντας τα όνειρα των ονείρων τυφλά

Περισσότερη είναι η βρωμιά των λέξεων
Οι γυμνές μάσκες δεν κουδουνίζουν τα πλήθη
Διανυσματική αντανακλαστική.
Άνθρωποι σε ανθρώπινες ατέλειες που κλαίνε
Νιώστε την εχθρότητα και τον κανόνα

Μέσα σε αυτό το πνεύμα δεν υπάρχει τίποτα αλήθεια
υποσυνείδητη άρνηση
καταστροφικά, αηδιαστικά πνεύματα
Εμπλοκή παιδική και απεγνωσμένη
Απελπισμένες φρενίτιδες στριμμένες ψυχές
Πεθαίνοντας να λατρεύουν το κενό τους.

--- Η συνωμοσία των σιωπών... ---


Είμαι ασυμβίβαστος

δίνω στα βλέφαρά μου
το κλειδί της πέτρινης
πύλης η οποία δίνει
πρόσβαση στο παραλήρημα
των καθημερινών μου
σταυρώσεων.
Η ψυχή μου περνάει το
αδιαφανές πρίσμα της
συνωμοσίας των σιωπών.
Τα επιθετικά πάθη 
διακοσμούν την ασυδοσία
τον θόρυβο, 
την υπομονή 
και την ηχώ. 
Η ψευδαίσθηση ποτέ 
δεν υφαίνεται 
με το ίδιο νήμα, 
ούτε η βελόνα 
είναι ίδια, 
ούτε οι νέες εξαρτήσεις, 
γι 'αυτό οι κορυφές 
της αγάπης είναι άνισες,
όπως και οι επιθυμίες,
όπως οι ανησυχίες.






Η ψυχή μας τρυπημένη 
απο στεναγμούς
και το πάθος
της αρτηριακής
μελαγχολίας.
Η κλινική δυστυχία
διαλύει την στοχαστική
ύλη μέσα απο τα
μεγάλα ποτήρια των
ψεμάτων.
Είμαστε κενοί
αλαλλάζοντες
κώδωνες μέσα
σε εναν κόσμο
που κοιμάται...
Μια παράξενη
απώλεια μας οδηγεί απο
το ανύπαρκτο στο 
ανύπαρκτο, στην δίνη
του κενού ονείρου.
Η ψυχή μας
περιπλανιέται
στην ομίχλη
που τα διαγράφει όλα.
Η ζωή 
και η μοναξιά 
μπερδεύονται.
Υποφέροντας
την σκουριά και
την συνωμοσία των
σιωπών...

Οργασμοί του Νού...


Η σιωπή 

Η δική μου σιωπή
Κενή σελίδα.
Κενή αναφορά.
Λιωμένες σταγόνες ηλίου
στην χαρά της υπάρχουσας
απλής ύπαρξης.
Ακουστική ίριδα
χωρίς χρόνο
υπερβολική.
Ζεί στον στεναγμό
που αναπνέω.
Στη σιωπή της φωνής μου ...
στην αυτοκτονία της ημέρας ...
στο αστέρι της νύχτας ...
στο φεγγάρι που με κοιτάζει ...
Στη σκιά που με καλύπτει ...
Ενεργός διαλύτης.
Οι γωνίες
της φανταστικής σιωπής,
η μοναξιά εκεί 
είναι ξεπερασμένη
ξύνει την μνήμη
και φτιάχνει 
φανταστικούς οργασμούς.