Είμαι ασυμβίβαστος
δίνω στα βλέφαρά μου
το κλειδί της πέτρινης
πύλης η οποία δίνει
πρόσβαση στο παραλήρημα
των καθημερινών μου
σταυρώσεων.
Η ψυχή μου περνάει το
αδιαφανές πρίσμα της
συνωμοσίας των σιωπών.
Τα επιθετικά πάθη
διακοσμούν την ασυδοσία
τον θόρυβο,
την υπομονή
και την ηχώ.
Η ψευδαίσθηση ποτέ
δεν υφαίνεται
με το ίδιο νήμα,
ούτε η βελόνα
είναι ίδια,
ούτε οι νέες εξαρτήσεις,
γι 'αυτό οι κορυφές
της αγάπης είναι άνισες,
όπως και οι επιθυμίες,
όπως οι ανησυχίες.
Η ψυχή μας τρυπημένη
απο στεναγμούς
και το πάθος
της αρτηριακής
μελαγχολίας.
Η κλινική δυστυχία
διαλύει την στοχαστική
ύλη μέσα απο τα
μεγάλα ποτήρια των
ψεμάτων.
Είμαστε κενοί
αλαλλάζοντες
κώδωνες μέσα
σε εναν κόσμο
που κοιμάται...
Μια παράξενη
απώλεια μας οδηγεί απο
το ανύπαρκτο στο
ανύπαρκτο, στην δίνη
του κενού ονείρου.
Η ψυχή μας
περιπλανιέται
στην ομίχλη
που τα διαγράφει όλα.
Η ζωή
και η μοναξιά
μπερδεύονται.
Υποφέροντας
την σκουριά και
την συνωμοσία των
σιωπών...